Een nieuwe balans
Op het werk, in relaties, bij de opvoeding lijkt het tegenwoordig steeds meer te gaan om presteren, van alles willen (of moeten) en continu beschikbaar zijn voor communicatie. Het leven gaat sneller en is voller dan ooit door industrialisering, emancipatie, hypotheeklasten en nieuwe media. Meer prikkels, meer snelheid, meer ‘willen’… Met dat ‘meer’ neemt
de spanning toe en wordt de ontspanning steeds minder.
Spanning is normaal
Spanning en ontspanning ervaren hoort bij het leven. Zonder spanning, zou je ook geen ontspanning kunnen ervaren. Echter, een te grote disbalans tussen de twee polen leidt tot klachten, zoals rugpijn, hoofdpijn, spanning in de nek. Het lichaam geeft signalen af dat er iets niet goed gaat.
En wat dan? In plaats van deze signalen toe te laten, te voelen en ernaar te luisteren, verbreken de meeste mensen de verbinding ermee.
Het gevolg? Nog krachtiger signalen in de vorm van bijvoorbeeld verkramping, ziekte en het wegvloeien van levensenergie. Langzaam maar zeker ontstaat zo vervreemding van het lichaam en daarmee van onszelf.
Het jaarlijks toenemende aantal chronisch zieken, mensen met burnout en onverklaarbare ziekten tonen de invloed van de overmaat aan ‘spanning’ op het lichaam en ons leven. Begrippen als ‘luwte’ en 'rusten' verliezen aan belang en bekendheid.
Maar ik ontspan toch regelmatig?
Jazeker. Lekker eten, uitgaan, sporten, enzovoorts, zijn belangrijke activiteiten om van te genieten en in te ontspannen. Niets mis mee.
Maar bekijk ze eens goed. Betekenen ze niet meer dan momenten om even af te kicken van de intensiteit van het dagelijks leven? Hoe vaak onderneem je ze letterlijk met de blik op oneindig? En gaan ze gepaard met veelvuldig denken over verleden en toekomst en meer in contact met iets anders dan jezelf?
In het besef hiervan zit de essentie: die vormen van ontspanning leiden niet tot het werkelijk ontmoeten van je lichaam, gedachten, gevoelens en belevingen. Het hoofd houdt via eindeloze gedachten gemakkelijk de regie. Echt contact en de werkelijke ontmoeting met jezelf blijven uit.
Hoe werkt dat 'werkelijk ontmoeten' dan?
De grote groep mensen die worstelt met vitaliteit en ontspanning laat zien dat het contact met de wijsheid van het lichaam meer en meer verloren is gegaan. De huidige maatschappij en de medische zorg is vooral gericht op snelle oplossingen en het bestrijden van symptomen. Hervinden van lichaamscontact? Voelen? Aarden en gronding? Het rationele brein kan dit soort vage begrippen niet goed plaatsen.
Ons lichaam is echter zeer intelligent. Het slaat allerlei ervaringen op: van niet werkelijk gezien en geliefd worden door je ouders tot verdriet na verlies. En meer. Steeds meer mensen ervaren dat hun lichaam spreekt. En dat gaat verder dan de bekende vlinders in de buik bij verliefdheid of enthousiasme voor iets. Voor velen bestaan de signalen uit voelbare spanning en pijn: hoofdpijn, schouderklachten, benauwdheid, hartkloppingen. Het lichaam geeft duidelijke signalen. En blijft dat doen, totdat deze signalen werkelijk worden ontmoet, gevoeld en geaccepteerd.
Duurzame ontspanning……bestaat dat?
Jazeker. Lichamelijke, psychische of emotionele spanning of pijn is altijd een ingang naar verdere persoonlijke ontwikkeling. Bewustzijn van de balans tussen spanning en ontspanning biedt kansen en ruimte voor nieuw gedrag en persoonlijke groei.
In het werkelijk ontmoeten van wat er te denken, voelen en beleven is, ontstaat inzicht in jezelf en meer bewustwording van wat er zich afspeelt in je lichaam en leven. Je gaat nieuwe ruimte en een grotere aanwezigheid in het huidige moment ervaren. Vanuit deze nieuwe ruimte ga je duidelijke keuzes maken en begint een nieuw leven vanuit natuurlijke spontaniteit, liefde en levenskracht. Je vindt jouw nieuwe balans.
Hoe zou het zijn om vandaag een moment stil te zitten en jezelf te ontmoeten (zonder what’s app of gedachtenstroom)? Te luisteren naar de signalen van jouw lichaam? En als het smaakt naar meer, je persoonlijke ontwikkeling te vervolgen via jouw eigen lichaam?
Ik wens het je van harte toe!